کاریکلماتور

پیوند هنر و شعر

هنر به نردبان شبیه تر است تا آسانسور.وسیله ی بالا رفتن است بالا برنده نیست.

غرور مثل سوراخ پنهان در بدنه ی کشتی مامور غرق کردن تدریجی هنرمند است.

شهرت زود رس برای هنرمند مثل تیغ لخت در دست کودکی دو ساله است.

هنرمند با میو درخت یک فرق بیشتر ندارد:میوه وقتی رسید می افتد هنرمند وقتی افتاد می رسد.

خیال فتیله چراغ هنر است اگر آن را خیلی پایین بکشیم چراغ خاموش می شود و اگر زیاد آن را بالا ببریم دود می کند.

نقش مدرک در هنر مثل نقش قند شکن در خیاطی است.

یک اثر هنری دری است که به طور یکسان به روی همه باز می شود.هنر شناسان ازآن به سوی دنیایی تازه عبور می کنند اما افراد معمولی به تماشای لولا ها و دستگیره های آن مشغول می شوند.

اخلاق جاده هنر است و تکنیک مرکب هنرمند.برخی با ماشین آخرین سیستم در جاده های سنگلاخ و مالرو می رانند و برخی سوار بر الاغ در اتوبان می تازند.

شاعری که با منتقدان آثارش قهر کرده است مثل هواپیمایی است که ارتباطش با برج مراقبت قطع شده باشد.

شعر گفتن بدون زمینه فرهنگی مثل چاپ اسکناس بدون پشتوانه است